Posted by admin

Skerp wol er ha syn pinne,
want dat skerpet ek syn taal
foar hjoed noch yn in glêd ferhaal,
sa’t hy dat kin, allinne.

Skerp sjocht er yn de spegel
syn gesicht, hy wit, it kin
wêr’t hy fan dreamde al as bern:
syn rom riist hieltyd heger.

Syn keamer hat gjin muorren
mear, hy skriuwt de wrâld te ryk,
is oan in goadesoan gelyk
en blaast heech fan de tuorren.

Syn wurkplak leit yn ’t finster,
foar de boargers goed te sjen,
sadat de hiele stêd him ken
as ’t baaske fan de glinster.

Glêd wol er ha it skuonlear
as in spegel foar de broek,
de boarstel earst en dan de doek,
sels is er gjin mynhear.

* Jan Ekels II (1759-1793)
wie in learling fan syn heit.
Syn skilderijen fertelle faak
in ferhaal.

** Johannes Hari I (1772-1849)
wurke û.o. as hôfskilder.

Hy woe wol mear,
mar grutter waard it net,
sy wie wol op in sokkel set,
mar sa wie ’t klear.

Gjin holle foar in golle glim,
gjin earmen om him hinne,
sy wie yn foarm en kleur fan him,
mar dochs wie hy allinne.

Hy woe wol mear,
mar rinne koe se net
en net foldwaan oan syn ferlet:
foargoed in kear.

Dus jûn wie ’t ledikant foar him
allinne mei dêrboppe
yn ferve fan dy twa in glim
op frjemde manljuskoppen.

detail

* Skilderij ‘Gipsen frouwetorso’
Skilderij ‘De sliepkeamer’