Posted by admin

Yn Ruslân of yn Oekraïne,
it is de keunstner dy’t it wit,
mar dy’t it net mear witte lit,
de sinne lit syn ljocht wol skine.

Se rinne sjongend by ’t lemieren
de fjilden foar de risping yn
of stil… dat wit de soele wyn,
gefoel taast hjoed de dei nei ’t wiere.

Of komme se werom en rinne
se sjongend oer it diene wurk
op hûs oan, stimt ek mei de ljurk,
it antwurd komt net fan de sinne.

Wol harkje nei in wier ferline
doe’t honger ware troch dit gea,
miljoenen rûnen mei de dea
foar eagen sûnder wat te finen.

Yn Ruslân of yn Oekraïne,
de froulju sjonge ’t selde liet
lykas dat yn in krisis giet,
oer beide skynt deselde sinne.

* Andrej Andreevitsj Mylnikov (1919-2012)
Skilderij ‘Op ‘e fredige fjilden’

De apoteker sprekt wol oan,
omdat er medisinen jout,
in bril hat en in winkel mei fertoan,
syn diagnoaze is fertroud.

Fan boppen is in goed begjin,
want mei de lucht komt ’t miel deryn;
de tonge doocht, de luchtpiip eaget tin,
wol brekber by in protte wyn.

Gjin sprake fan it ûnderein,
dêr’t soele wyn faak lûdop waait;
de apoteker hat noch ien sin sein:
‘Goed blaze as it dêroan leit.’

‘Jo binne nuveraardich sûn,’
sa seit it wiif dy’t wierheid fielt,
‘ien hat oan ’t ûnderein de wille jûn,
it is de frou dy’t dêryn dielt.’

* Pietro Longhi (1701-1785)
Skilderij ‘De apoteker’

** Giovan Battista Piazzetta (1683-1754)
Skilderij ‘De wiersister’