november 14, 2016
 |
 |
 |
| van Thomas Seddon*
De dag is nu nog hemelsblauw met licht dat danst van berg naar daken, opklimt tegen rots en muur; de vraag bleef of er komen zou een dag van onbestemde duur om onderscheid te maken. De herder zit nog op de plek Hoog boven ’t dal van Josafat * Thomas Seddon (1821-1856) |
november 13, 2016
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
De mûle stiet wiid iepen,
de noas snúft elkenien deryn,
de eagen easkje berntsjes op
en achter harren knalt de swipe…
’t is út mei wyn en sinneskyn,
de lege mage gunt gjinien it sliepen.
Al yn de nacht begjinne,
heal yn de sûs nêst heit en broer,
it hantsje yn de grutte hân,
ferkâlden, juster is it skipe,
mar mem sei: ‘Moarn is ’t wol wer oer,
de moatst lykop mei al dy oaren rinne.’
De hiele dei itselde,
de hannen dogge no al sear,
de moarn is noch mar krekt begûn,
de baas spat fjoer en smookt in pipe,
de eagen prykje, ’t wol net mear…
wat wie it hast ek wer wat mem fertelde?
Ik moast mei oaren rinne,
lykop, dan wurd ik ek sa grut,
in brede mûle, platte noas,
de eagen ticht om lang te sliepen…
dy eagen, sa’t it letter wurdt?
Sjedêr, ik stean by oaren, sa’t wy binne.
* Cartoon ‘Berneslaven’
** Foto ‘Jonges nei it wurk’
