december 22, 2016
fan Georg Gilles Haanen*
It wie op ’t feest fan sinnekear,
dat gearfoel mei dat fan Jehannes,
dy’t in protte Joaden doopte,
dat Tirolers kamen yn de wear.
De bergen wachten harren op,
wylst sy de koarte nacht ferwachten,
dy’t har doopte mei ljochtmoanne,
wat it hert slaan liet mei fûle klop.
De beammen soargen foar it hout,
troch stoarmen fan de stammen brutsen,
ôffal op in hege bulte,
dat feroare yn de glâns fan goud.
It fjoer skonk gloede yn de nacht,
noch klearder as de rûne moanne,
sinnebyldich foar de sinne,
berch en beam genieten fan dy pracht.
It folk joech beide ljocht en ear,
oan sinnekear en oan Jehannes,
lieten klonken fier en dûbel ,
nei de lêste echo kaam it klear.
* Georg Gilles Haanen (1807-1879)
Skilderij ‘Moannelânskip mei figueren
by in kampfjoer op in berchpas’
december 21, 2016
fan Frederik Marinus Kruseman*
In ûle sûnder wjuklûd
lit him driuwe troch de nacht,
it stille bidden jout it oersicht
oer oerenlang ruïnepracht…
syn jacht op libben oerfloed.
Yn ’t ljocht fan folle moanne
wize bôgen nei it swurk
op pylders dy’t noch steune kinne,
yn goede dagen hillich wurk,
no kraait der noch gjin hoanne.
Gjin minske sjocht him sitten
om’t hy dêr allinnich is:
de muonts yn djippe meditaasje…
gjinien is fan syn libben wis,
dat lit de boufal witte.
Wat ienris wie yn oerfloed
yn de hosty en de wyn,
is troch ferfallen bôgen wjukke
en oplost yn de moanneskyn…
der klinkt gjin inkeld mûllûd.
* Frederik Marinus Kruseman (1803-1866)
Skilderij ‘Meditearjende muonts by in ruïne yn de nacht’