december 28, 2016
fan ûnbekend*
Al wer kaam ’t op in striden oan,
in Syrysk leger tsjin de Joaden,
it hie de earste slach al slein
tsjin ’t folk, mei withoefolle moarden.
It kaam foar Judas derop oan,
soldaten slûpten út it leger…
wie dit foar Joaden dan de ein?
Noch net, al waard it folle dreger.
Achthûndert sprieken Judas oan,
ferstannich wie ’t om net te fjochtsjen,
mar Judas wie noch net ferslein…
de fijân soe net oer him rjochtsje.
Hy gie de striid manmoedich oan,
sloech earst syn slach, mar waard doe rekke,
sa kaam de kriichsheld oan de ein…
wa koe de Syriërs noch brekke?
* Yllustraasje ‘Judas yn de striid’
december 27, 2016
van Elihu Vedder*
Zij waren alle drie gesluierd
met verschil, dat moest er zijn,
toch was het drietal ingesteld
op wat gebeuren zou met pijn
of hadden zij al afgeteld?
Zij telde op, haar vroege jaren
waren op de dag gericht
waarop zij toen nog was gesteld,
de toekomst kreeg een kwaad gezicht
en had zich bij haar afgemeld.
Nog één vriendin bleef voor haar over,
van een man werd die tot vrouw,
zo had zij het tot slot gewild,
zij bleef haar tot het laatste trouw
en heeft met drank haar angst gestild.
De maan was toen al half gesluierd,
met de rest gaf hij haar moed;
terwijl er langzaam werd geteld,
zei de vriendin: ‘Jouw dag is goed,
je keuze wordt zo doorverteld.’
* Elihu Vedder (1836-1923)
Schilderij ‘De doodskelk’