januari 2, 2024
fan Arno Breker*
Rachel gûlde om har bern,
de mem fan ien miljoen,
fergasse yn de drûge dûs,
ûnskuldich oan de sûnde
fan ekstreme macht dy’t útrint
op ’t geweld fan ien dy’t Adolf
hiet… wa is dy fint?
Farah gûlt hjoed om har bern,
de mem fan hieltyd mear
dy’t deade wurde troch it fjoer
fan wraak, ûnskuldich oan de
sûnde fan de macht dy’t útrint
op ’t geweld fan Benjamin**, sa
hjit dy jongste fint.
Joazef, broer fan Benjamin,
de ûnderkening fan
Egypte, hâld de moarden tsjin
en strui it brea út oer it
gea yn plak fan de raketten,
mear sa klinkt troch yn dyn namme,
oars as Benjamin.
* Arno Breker (1900-1991)
Byld ‘Adolf Hitler’
** Benjamin Netanyahu
januari 1, 2024
It stekt hjoed nau, in ier begjin,
it riist heech op, al nei de top,
’t stekt fan ’e moarn skerp ôf
tsjin tinten fan it nije jier,
sjedêr in hecht gebou.
It giet yn dizze iuw lang mei,
behalve as de stoarm stekt op
fan watfoar ramp dan ek,
gjin noed, want east leit nochal fier
fan west, sa is ’t mar krekt.
Korrekt is ’t net, want oer de grins
fan east nei west klinkt wer de rop
om help tsjin rûch geweld
tsjin boarger yn in wif gebou,
sadat gjin libben telt.
It stekt hjoed nauwer as men tinkt:
de fijân hat in hurde kop
dy’t ôfstekt tsjin it ljocht
dat sprekt fan frede, freonskip, trou
oan opbou fan it rjocht.