mei 2, 2017
van Henri Leys*
Had zij de satanskoop geweten,
dan was ’t leven doorgegaan
zoals de Heer heeft voorgestaan,
maar Faust had geen geweten.
Faust was als hoge heer gekomen:
‘Marguerite, word mijn vrouw,
ik schenk je alles, geen berouw
zal jou ooit overkomen.’
Een zoon werd door die twee geboren,
voorbestemd tot halve wees,
want Faust gedroeg zich als een beest,
het lot was al beschoren.
Broer Valentin ontstak in woede,
daagde uit tot een duel,
vervloekte stervend tot de hel
zijn zus, in arren moede…
… heeft zij haar zoon de kans ontnomen
om te wreken grof geweld,
zij werd voor moord terechtgesteld,
tot vreugde van de vromen.
Zou Marguerite Faust ontmoeten,
die verkocht zijn zieleheil
aan satan voor een rijke stijl?
Zij mocht de engel groeten.
* Henri Leys (1815-1869)
Schilderij ‘Faust en Marguerite’
mei 1, 2017
Dêr rûn ik, wylst de wrâld stie stil
by ’t wekker wurden tusken nacht
en dei, dy’t my doe wolkom hiet,
net waarm, de dize lei noch kil
op ’t fjild, de sinne gie op jacht,
dus fluite ik it jagersliet.
De wolken namen oan de kleur
dy’t paste by it strieleskot,
yn ’t easten tilde ’t op fan reek;
ik stapte fluitsjend troch, de fleur
fan ’t jagersferske die my wat,
hoewol, yn jeien wie ’k in leek.
Ynienen bleau ik deastil stean,
want op it fjild beweegde wat,
in mem mei yn har spoar in bern;
’k rôp tsjin de sinne: ‘Lit har gean!’
Se draafden fuort, mem en har skat,
ik fluite no as reeëfan.
