januari 12, 2024
fan Ivan Yendogurov*
Noch leit de ierde djip beferzen,
iis rikt oan de boaiem ta,
de klinten kreune ûnder dakken,
swier fan alle dagen snie,
de kjeld sprekt út de Rus syn wêzen.
Hy graaft him yn, syn djippe gongen
rint er alle dagen troch,
syn fijân nimt er flink te pakken
mei de minen yn de snie,
sa hat er bloed mei snie fermongen.
De loft mei fan de maitiid tsjûgje,
winter bliuwt it foar de Rus,
dy’t iiskâld sjit op swakke plakken,
sa syn kjeld rûchwei ferspriedt,
hy sil net foar de frede bûgje.
Sjedêr… de sinne sil heech rize,
gongen komme wetter yn,
dat útrint boppe wrakke dakken,
’t wêzen fan de Rus ferliest
it pleit, de wrâld sil fan him grize.
* Ivan Yendogurov (1861-1898)
Skilderij ‘Begjin fan de maitiid’
januari 11, 2024
fan Gerard van Honthorst*
Hy hâldt it mei de guozzefear
dy’t docht wat út syn tinken komt,
de wiisheid boppe de matearje,
dêrmei rekket hy nea klear.
Sy jout har yn it libben bleat
en flapt der faak fan alles út,
har wiisheid sprekt fan in bedoeling
dêr’t de man mei nocht fan beart.
Wannear’t er opsjocht fan syn fear,
wurdt hy fan har yntinsje kjel
dy’t yngiet tsjin syn eigen wiisheid,
dêrmei is hy noch net klear.
Sy sjocht syn hân dy’t har plan keart
om nocht te jaan oan noch in fear,
dy’t yn har skriuwt mei ljochte inket…
mei har wiisheid hat hy neat.
* Gerard van Honthorst (1592-1656)
Skilderij ‘De stânfêstige filosoof’