juli 8, 2017
fan Lambert Lombard*
Mem joech fiif bôlen mei
en dan ek noch twa fiskjes
om te dielen mei myn maten,
want wy rûnen mei de minsken
nei de eastkant fan de mar,
it skip fan Jezus achternei
om wer wat te belibjen
sa’t ik dat wol faker sjoen ha;
wy stiene achter al dat folk
en koene him net hearre,
ek net sjen wat er krekt die,
der wie foar ús neat te belibjen,
dêrom ha wy tikkeboarte;
doe’t ik de bôle diele soe,
sei ien dat Jezus dy ha woe,
ik ha him ek de fiskjes jûn;
as jim ’t net leauwe wolle,
freegje dan it folk mar nei,
want al dy minsken ha doe iten
fan de bôle dy’t ik diele woe,
omdat myn maten honger krigen;
o ja, de fiskjes rekken op,
de bôle net, want tolve kuorren
fol mei brokken bleauwen oer…
dat ha wy dus belibbe.
* Lambert Lombard (1505/1506-1566)
Skilderij ‘It wûnder fan de fiif bôlen en twa fisken’
juli 7, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2006
Gjin skûtsjeskipper sylt it jier
troch, dus hoe moat de soan it leare?
Slop wurdt sa de stjoermansspier,
de wâl sil dan it skip wol keare.
Mar net de helper yn de need:
de master fan it skûtsjesilen
jout in kursus, pak him beet,
sa wurdt de rol fan skipper spile.
Foar ’t oanbod op ’e Snitser mar
stean de kursisten yn in file:
sânentweintich, wat in kar
oan skippers dy’t nei jierren sile.
Op ’t droege is gjin oere droech:
technyk, taktyk en regels leare,
op ’e mar de oare boech,
de wâl sil dan it skip net keare.