augustus 8, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Laten wij op marmer zitten,
want de tinten zijn nog warm,
geef ruimte aan de meditatie
van iemand tussen ’t hoge woord,
zijn houding spreekt van gratie.
Spreek ons niet van Hadrianus,
keizer die als godheid weet
hoe burgers het bestaan ervaren,
zoals het volgens goden hoort:
aanvaarden, geen bezwaren.
Zwijg ook over wat gaat komen,
bomen zonder bladerdak,
voorspeld door al een keur van kleuren,
maar zonder dat de toekomst gloort,
er gaat dus niets gebeuren.
Laten wij op marmer hangen,
kil en half maar in het rond,
een afgebroken meditatie;
de keizer heeft het hoogste woord,
de burger is een spatie.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Herfst’
augustus 7, 2017
Withoefolle skippen lizze
yn dy iene wike fan it jier
yn ’t wetterpoarteplak…
wat skip it wurdt, wa sil it sizze?
Is it dy boat of krekt dizze?
Allegearre lizze foar ’t plezier,
mar ek foar ûnderdak…
wat boat it wurdt, wa sil it sizze?
Ien kin alle jierren risse
folle mear as hiel de silersfloat,
’t giet hinne en ek wer,
it Poiesz-skip bliuwt net oeren lizzen.
Withoefolle sille ’t misse,
foer net nei de Snitser mar dy boat,
fan ’t jier is hy de stjer,
dus sil gjin minske him leechlizze.
