augustus 16, 2017
Wolnee, dit is net op De Lemmer,
dêr’t it byld gjin tastel hie
om Akkrum fêst te lizzen,
dus komt it âlde byld werom,
men kin it dêrmei ek wol sizze:
De earste wike brûst it fûl deryn,
de twadde spuitet it fenyn.
De skipper hie wol wat te sizzen:
‘Minder drank jou ik as rie,
dan sile wy twa wiken
mei kleare koppen foar de rom,
dus moatte oaren foar ús wike.
De earste wike waard de wite
twa kear earste sûnder bier…
teminsten net safolle
dat Akkrum brûsde fan it skom,
se sylden mei in romme holle.
Mar yn de wedstriid op De Lemmer
joech it byld, ’t is stjerrend wier,
in dronken situaasje
wer: earste, lykwols sûnder rom,
de wite rekke út ’e graasje*.
* It protest fan de Súdwesthoeke
tsjin Akkrum waard tawiisd
augustus 15, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Wie zorgt er voor de overgang
van zonlicht naar het duister?
Niets anders dan de schemering,
wanneer het licht kust nog de wang,
het oor staat open voor gefluister.
Drie kozen voor de harde bank,
halfrond om te ontmoeten,
maar in de schemering al kil,
het laatste licht beschildert blank
het marmer: van de zon de groeten.
Twee kwamen voor de overgang
van jeugd naar ’t lieve leven:
het strijklicht van de schemering,
die net begonnen is en lang
nog duurt, want eeuwig is hun streven.
De lier stemt in met het gevoel
en begeleidt de woorden
die spreken van verandering,
maar waarom streven naar een doel…
de koele wind komt uit het noorden.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Improvisatore’