augustus 22, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Triomferend staat hij daar,
Augustus, keizer van het rijk,
gereed om te ontvangen
iedereen die heden blijk
geeft van zijn onderdanigheid.
Met een theatraal gebaar
begint een plechtig ritueel:
het dalen langs de treden,
want Agrippa krijgt zijn deel
van keizers hoogste waardigheid.
Zonder tijgerlijk gevaar
verloopt het schenken na ’t gehoor
tot ieder is tevreden,
want daar daalt Agrippa voor,
beslist niet voor de aardigheid.
’t Ritueel volbracht, voorwaar
geen dagtaak voor een generaal,
wel opgang langs de treden,
zijn gevolg wacht op het maal,
geen sprake van natlatigheid.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een audiëntie ten huize van Agrippa’
Schilderij ‘Na de audiëntie’
augustus 21, 2017
De dop briek yn it tsjuster
yn it djipste fan de gong,
dêr’t gjin mannehân yn past,
sa feilich lei it jong,
krekt berne yn beton.
De hân wie net fan juster,
lei de muorre earder oan,
boude keamers foar de gast,
sa waard dy djip bedoarn,
beskerme troch beton.
De wjukken krigen fearren,
woene út ’e smelle gong,
breedút heger boppe ’t griis,
de hiele skepping song:
‘Gjin beam is fan beton.’
De beammen koe men hearre
troch it twirjen fan de wyn,
dêr’t de gongswel fleach mei gong
en frije flecht op yn,
ûntflechtsjend it beton.
