augustus 24, 2017
fan Giuseppe Maria Crespi*
fan Jean-Louis Théodore Géricault**
Har romte liket net sa rom
mei oanrjocht, kast en planken,
se is mar lyts, de rêch wat krom,
har rjocht op heger is te tankjen
oan de opstap en har eigen wil.
De keuken leit har nei oan ’t hert,
dat kloppet foar it bêste,
wat sy foar it folk op tafel set,
sy komt it earst en stapt as lêste
op, dan wurdt it yn har romte stil.
De hannen binne út it sicht,
it oanrjocht lang ferlitten,
de rêch is krom, de holle licht,
mar dêrom sil sy it net litte…
troch de delstap slyt de eigen wil.
Foar ’t samar kiezen slacht it hert
wat fûler, mar it bêste
komt har nea ta, sy treft it net
en giet faak fuort as alderlêste…
’t is sa dat sy moarn wer komme sil.
* Giuseppe Maria Crespi (1665-1747)
Skilderij ‘De kokkin’
** Jean-Louis Théodore Géricault (1791-1824)
Skilderij ‘De gokferslaafde’
augustus 23, 2017
fan ûnbekend*
In mem giet foar har bern troch ’t fjoer,
by wize dan fan sprekken,
ik ha alles foar myn dochter oer,
yn wa’t de duvel it te sizzen hie,
se stie bekend as gekke.
Ik bin wol net fan joadsk komôf,
mar wist, in Joad wie kommen
dy’t wat die foar minsken yn it nau,
dus gie ik nei him ta foar rie en die,
dat ik waard sjoen as stomme.
De Joad spriek earst ek yn in byld:
‘Lit bern de bôle krije,
want dy wurdt net mei de hûntsjes dield.’
It iene byld rôp doe it oare op,
mar koe myn sprekken lije?
Ik ha it dochs nei foaren brocht:
‘In hûntsje krijt de krommels.’
Syn reaksje wie net om ’e nocht:
de duvel fuort, myn dochter libbe op…
de mem as in gek frommes?
* Foto ‘Tyrus op ’e rots’