september 2, 2017
fan Vincent van Gogh*
Net dat ik de wet net ken,
in libben lang ha ’k dêrfoar leard,
it gie my inkeld om it hifkjen
fan dy Jezus, sels in bern
wit fan God leafha en de neiste,
mar fierder dan?
Ik tocht, hy soe dêr wol oer wifkje,
want wa is de neiste?
Lykas seach hy my as bern
dy’t harkje moast nei in ferhaal,
sa liet er my syn útlis fiele:
’k moast it mei de eagen sjen
fan Joaden dy’t gjin neiste binne,
doe kaam it dan:
Samaritanen woene diele,
omdat sy it binne.
Dat ferhaal gie troch foar wet;
wylst ik de wetgelearde bin,
fernaam ik dat er my ek hifke,
mar ferjamme, ’t sil sa net!
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Skilderij ‘De barmhertige Samaritaan’
september 1, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2006
De romte is by Grou mar smel,
dus sjocht men oeral wol in wâl,
de iene reagearret kjel,
de oare brûst der fluch bylâns.
Nim Jitzes* skip, it is mar smel,
de smelste fan de hiele float,
hy reagearre yn in tel
en pakte by de wâl syn kâns.
De wâl loek Jitzes skip derlâns,
sadat de Heale Moanne fleach
en hichte hold, yn dy balâns
besylde hy de earste priis.
Oars wie de tút fan Meinderts** skip,
’t hie fan gjin kant fan lûken wei,
de gong wie der al út, ferhip,
’t wie net syn skuld, mar wol in griis.
* Jitze Grondsma
** Meindert de Groot