september 6, 2017
fan Georg Friedrich Stettner*
Wy wenje hjir al jierren,
ha it yn dit doarp nei ’t sin,
twa susters mei ferskil yn aard,
ik hâld fan himmel, ’t moat wol skjin,
Marije hat by tinken baat.
Neat mis mei har, mar juster
wie ’k de hiele dei yn ’t spier,
want Jezus wie by ús te gast,
sy siet by him, sa foar de sier,
ik yn de wear, lykas dat past.
Faaks hie ’k it sa net sizze
moatten, mar it siet my heech
dat Jezus har dêr sitte liet,
wylst ik mar soarge, hie it dreech,
ik frege inkeld hoe’t dat siet.
Ik hie it net ferwachte,
mar it is no ienkear bard,
ik kriich in snútslach, sy gelyk,
Marije keas it bêste part,
ik stie mei ’t soargjen moai te kyk.
* Georg Friedrich Stettner (stoarn yn 1639)
Skilderij ‘Jezus yn it hûs fan Marta’
september 5, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Het gat waardoor hij had gekeken,
was rechthoekig, in ’t geheel niet groot,
toch had hij alles kunnen zien:
de vleugelmens die water goot,
het meisje met een blad vol doeken,
het onder-onsje bovendien,
de climax was het schone bleke.
Hij had er eentje uitgekozen
met het oog op wat de toekomst hem
kon bieden, toen nog fantasie,
van binnen hoorde hij haar stem,
die deed haar liefde uit de doeken,
waarbij hij voerde de regie,
zodat zij hem niet gauw kon lozen.
De eerste slag heeft hij geslagen,
maar zij zit, terwijl hij naast haar ligt
te wachten na zijn druk pleidooi;
zijn spieden deed de deur niet dicht,
hoewel hij wist van ’t blad met doeken,
zijn warme stem was als de dooi…
een bad met hem om te behagen.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een bad’
Schilderij ‘Het pleidooi’