september 20, 2017
fan ûnbekend*
Ut goederbêst hie ik him noege
oan myn tafel foar it miel,
mei kwea hat hy it ús ferjilde,
gjin hap kriich ik mear troch de kiel.
Om’t hy foar iten net hanwaske,
brocht ik him dat yn it sin,
út goederbêst liet ik soks jilde,
de hûd moat foar it miel wol skjin.
Wy giene troch foar ûnferstannen,
ja, dêr skold er ús foar út:
‘Fan bûten skjin, mar net fan binnen!’
It wie noch net syn einbeslút.
Wy longeren op foarste plakken
yn de synagoge en
ferwachten groet nei groet te winnen,
want op ’e merk soe elk opsjen.
Ien fan myn gasten kaam nei foaren,
hie fan ’t skellen skjin syn nocht,
doe krigen wetgelearden ’t leksum,
se diene ’t sljochte folk gjin rjocht.
As gasthear koe ’k it net mear folgje,
binnen wie it spul wol oer,
ek bûten waard it praat net streksum,
wat oerbleau fan it miel, wie soer.
* Yllustraasje ‘Fariseeërs’
september 19, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Het lichaam gaat al weer vrij uit,
laat zich niet gijzelen door dwang,
is van geen jager graag de buit,
verdraagt geen lippen op de wang.
De warmte komt vanuit de vloer,
het blote lijf vraagt hier niet meer,
welnee, zij gaat niet door voor hoer,
verdraagt geen jager met zijn speer.
Het berenvel voelt best zacht aan
en prikkelt sensueel de huid,
het lichaam weigert om te staan
vanwege spanning in de kuit.
De nepveer zorgt voor lauwe lucht,
want warmte straalt uit vloer en muur,
haar vagina verdraagt de zucht,
geniet intens van deze kuur.
Zij staart naar wat gebogen is
om over ’t lichaam rond te gaan
als schubben schrapen van een vis,
dan is zij klaar om op te staan.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Tepidarium’