september 24, 2017
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
De tiid troch wie ’t in dûbelgrêf
fan froulju en in fikingskip,
dy’t foar it each ferburgen bleauwen,
grêf en ek ferline leine djip,
de Noarman heardest dêr net skreauwen.
Mei tritich roeiers sylde hy
nei ’t suden by de dunen lâns,
de skrik fan elke kustbewenner,
griep yn pleats en tsjerke rap syn kâns,
yn ’t rôvjen gie hy troch foar kenner.
De bonken kreaken op it lêst,
lykas de spanten fan it skip,
de delgong wie perfoarst gjin wûnder,
wol de opgong, want it grêf lei djip,
’t ferline rekke der net ûnder.
De frouljusklean ha doe ferteld
’t ferhaal fan rykdom en komôf,
fan kanker sprieken hier en bonken,
mar wat wie de bân fan skip en frou?
Dy is mei har yn ’t grêf fersonken.
* Foto ‘Opgraving fan it Oseberchskip’
** Foto ‘It Oseberchskip yn it Fikingskipshuset’
september 23, 2017
fan ûnbekend*
As learling hat men it net maklik,
want Jezus’ lessen binne dreech,
jim meie it wol earlik witte
dat ik bang wie en dat sit my heech.
De Fariseeërs ha ’t wol maklik,
sy binne machtiger as ús,
it driigjen kinne sy net litte,
dus wy fiele ús by har net thús.
Ik ha it net mear goed ûntholden
wat Jezus allegearre sei:
wy hoegden net benaud te wêzen,
wol foar God, dat brocht de hel ek mei.
Ynienen prate hy oer mosken,
gjin mosk wie ommers bang foar God
of… waard gjin mosk troch God fergetten?
Better as fan mosken wie ús lot.
As learling wurdst faaks ûnderfrege,
omdatst fan Jezus lessen learst
dy’t yngean tsjin bekende wetten,
dochs, seit hy, krijst stipe fan de Geast.
* Yllustraasje ‘Jezus oan it lesjaan’