november 27, 2017
Swart as de nacht is ’t ûnderdak
foar wa’t noch leit te sliepen,
mar tsjin ’t hege himeldak
brekt ljocht de dei al iepen.
De koers wurdt útset nei de dei
fan ‘lit mar sjen dyn spoaren’.
Yn ’t bestean wurdst dan net wei,
do fljochtst mei al dy oaren.
En faget wyn de himel skjin,
dan bisto al wer ûnder,
fêst op koers nei dûbelsin,
it roeien giet foar wûnder.
Twa hâlde goed de gong deryn,
noch better binne trije,
yn it spoar is minder wyn,
de moarn sprekt troch te swijen.
november 26, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2008
It wie de tiid, it moast wer heve,
oardel moanne noch, dan klonk it skot
earst echt, mar dit as generale
hie foar skipper-spilers dochs wol wat:
foar fol of reve?
De Snitser mar swom yn de sinne,
sloech de earms op twirren weagjend út;
de fjirtjin, sûnder noch ferhalen,
skôgen inkeld, namen doe ’t beslút:
foar fol foar ’t winnen.
Wylst tugen heech premiêre spilen,
kaam de twilling-float ferhalend del,
oan ’t roer wol trije admiralen
dy’t holden heech de reef yn tel
om lol te silen.