januari 9, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Met fluitspel wordt zij begeleid,
Egyptes schone koningin,
al wiegend op een kalme zee,
zij was in ’t leven voor die tijd
op woeste baren voortgezweept
met mannen meer dan twee.
Nu komt voor haar en schip langszij
met hoger nog in waardigheid
Antonius, verrezen uit
zijn zetel, stomverbaasd is hij,
door schoonheid nu al opgezweept…
een vrouwelijke buit.
De winter duurt hem niet te lang,
haar warmte kruipt hem door de huid,
Cleopatra gaat erin mee;
geen sprake nog van zwaard en slang,
de liefde heeft hen opgezweept…
het najaar geeft er twee.
Het machtsbeginsel leidt tot strijd,
die tot het einde wordt gevoerd,
het liefdespaar is weer op zee,
waar baren treuren nog altijd;
door zwaard en slang hoog opgezweept,
herdenken zij die twee.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘De ontmoeting van Antonius en Cleopatra’
januari 8, 2018
It ljochtet noch wol op,
al is de sfear hjoed oer
en sit it skynsel ûnder,
boppe-oan sjocht men gjin sier,
de pyk skeat knallend út ’e top…
wa leaut noch yn in wûnder?
Dêrûnder raast ferkear
en batse lûden tsjin
’t beton, dat keatst it hinne
en werom as wie ’t Aldjier,
yn ’t nije jier wer kear op kear…
wa soe hjir sjonge kinne?
De muorre jout it oan:
ien komt al moannen klear,
in hoer hat hjir klandyzje;
’t stiet dêr inkeld foar de sier,
it beamke falt net út ’e toan…
wa rint hjir troch mei fyzje?
