januari 23, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Zij moet nu gaan,
maar is te klein
om alles te doorgronden,
zij moet ook staan
om lief te zijn
voor ma en nog meer monden.
Pa zwemt nu nog
en vindt het fijn
om spattend te bewegen,
maar zij heeft toch
om lief te zijn
een kus van hem gekregen.
Zij moet nu mee,
maar weet nog niet
hoe alles zal verlopen,
zij zegt niet nee,
heeft wel verdriet,
maar houdt haar ogen open.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een kus’
januari 22, 2018
It hat neat om hakken
sa te hingjen yn de moarn,
dan ek noch boppe wetter,
wat it measte net betsjut,
se moatte oan!
Hy hat neat om hannen,
is al jierren mei pensjoen,
wat fielt al folle better
as hy sicht hat op ’e sturt
fan Bas de hûn.
Bas hat lange poaten,
dan ek noch in skerpe noas
en wit altyd fan wanten
dy’t rûke nei wa’t roppen wurdt:
syn maat, wa oars?
Hy hat skerpe tosken,
fêste grip op wat se ha,
de poaten stevich plante,
wat alles foar in hûn betsjut…
syn maat, no sa!