februari 7, 2018
Ut it skûtsje-argyf 2012
It lei net oan it baltend boatsjefolk,
oerdwealsk by ’t earste bûtenbarren
as fan âlds by Grou,
it blaasde wol, mar út ‘e wolk
kaam net de wyn foar ’t brûzjend farren.
It lei oan ’t ûnegale twirrewaar
dat earsten sakken nei de lêsten,
lykas ’t Hearrenfean,
de fjirtjin punten eagen raar
foar ien dy’t eartiids wie de bêste.
Mar as de wyn op Grou it sitte lit,
dan blaast it korps sa’t nea noch spile
is op Pik en Ie,
sadat in elk yn spanning sjit,
want dat is ’t Grouster skûtsjesilen.
februari 6, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Hij heeft zijn keuze al gemaakt,
maar weet niet dat er twee zijn
die achter ’t marmer zich verschuilen;
zij heeft hem menigmaal geraakt
met lachen, soms met huilen.
Zij weten alles van elkaar.
maar niet dat hij zijn aandacht
verdeeld heeft tussen zeven vrouwen;
elk meent… hij komt alleen voor haar,
dus is hij te vertrouwen.
Hij gaat de trap op met een ring
van goud en vol verwachting
verschijnt zij hem in klare beelden:
haar blik vertoont de glinstering
die zij al eerder deelden.
Twee hoofden brengen hem een groet,
hun vraag om kus en keuze,
maar hij weet niet wat hij zeggen moet.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een reeds uitgemaakte zaak’