februari 20, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Het halve werk lag op haar schoot,
de helft was er vanaf gegleden,
Lyda gaf zich in haar dromen bloot,
zo tussen dood en vrede.
Zijn dood kwam altijd in de nacht,
nadat zij had gezien de rode
avondlucht, door haar als bloed gedacht,
’t bericht kwam van een bode.
En toen hij uit het leger kwam,
was zij in diepe slaap verzonken,
zijn droom ging op in vuur en vlam,
zijn hart begon te bonken.
De rozen waren rood als bloed,
vervingen na de slaap zijn lonken,
hij volgde groetend zijn gemoed…
die avond werd hij dronken.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een stille groet’
februari 19, 2018
Hy sit noch net tsjin syn pensjoen,
fersliten knibbels hat er net,
de rêch giet jierren mei,
hy hat mei mannich strjitte ret,
foarbyldich, alle dagen sûn.
De Easterdyk leit yn ’t patroan
fan rjochte hoek, diagonaal,
in keunstwurk op syn wei,
de rjochte streek as liniaal
falt dêrby wol wat út ’e toan.
Hawar, sa is no ienkear keunst,
dêr’t hy lang mei te meitsjen hat;
in drankje op in dei
en ek de rook fan bakker Bart
beskôget er as tank en geunst.
