maart 4, 2018
’t Soe barste of oars bûge
troch it spul fan wyn en kjeld,
gjinien kin krêften keare
as de froast him meldt.
De kym rint yn in bôge;
krimpt de ierde fan de kjeld,
dan kin it minsdom beare:
’t is perfoarst slim steld…
… mei maart yn strange winter,
no feroaret it klimaat,
gjinien kin krêften keare,
’t leit yn ’t izich aard.
Mar as de mar meispilet,
reiden bûge linich troch,
kreëarret kjeld syn spearen,
beart de winter: sjoch!
maart 3, 2018
fan ûnbekend*
Wy komme hielendal út Grikelân,
de reis ha wy der wol foar oer,
omdat wy Joaden binne
mei ’t each op ’t Peaskefeest,
foar altyd bliuwt dy hechte bân…
wa lit Jeruzalem dan rinne?
Doe’t wy dêr wiene, hearden wy ’t berjocht
oer ien dy’t wat te sizzen hie,
syn maat brocht ús derhinne;
swart fan minsken wie it dêr,
mar hy stie yn it folle ljocht,
lykas de timpel yn de sinne.
Ferhearliking, dat hearden wy it earst,
doe kaam in kerrel yn de grûn
om foar de frucht te stjerren;
oandien spriek er ús sa ta
as wie er oandreaun troch de geast,
syn wurden ha ús ynspirearre.
Doe klonk fan boppen: ’Sjoch myn hearlikheid!’
Guon seine, ’t wie in tongerklap,
mar ’t hat ús iepenbierre
dat syn stânpunt hiel wat seit.
Byldegroep ‘Griken freegje tagong ta Jezus’