maart 10, 2018
fan El Greco*
Myn earme dowen, ’t moat net gekker,
de fûgels wiene raar oerstjoer,
ynienen lei myn diske op ’e flier
en earlik wier, it wie my oer,
al dagen sit it my net lekker.
Ik sit al jierren yn de hannel,
de timpel is dêrfoar myn plak,
in do is foar de earmen ’t offerdier,
sa komme dy ek ûnderdak…
ik bin fan ûnbesprutsen wannel.
Hy kaam earjuster yn de timpel,
in fint mei yn de hân in tou,
in swalker dy’t it hiele lân troch gie,
hy brocht ús hannel yn it nau
en joech ús ek it rôversstimpel.
In rôvershoale, liet er witte,
dat makken wy fan ’t hûs fan God
yn plak fan dat der wiere stilte wie,
it wie my op dat stuit wol wat…
mar soe ’k myn hannel sjitte litte?
* El Greco (1541-1614)
Skilderij ‘Jezus ferjaget de keaplju út ’e timpel’
maart 9, 2018
Ut it skûtsje-argyf 2013
De skippers fan de frije dei
ha ier de loft al skôge,
wolken brieken, wyn op wei,
in dreech kerwei, mar ’t waard foltôge.
Gjin skipper sylde dus foar fol,
wol mei de geast yn lôge,
dêr begûn it twirjen al,
it rûnhout rekke yn in bôge.
De skûtsjes kniepen nei it skot
om hegerop te kommen,
frije wyn wie ’t winnend lot,
dat Drachten fielde him ferromme.
It skip fan plat en wer oerein,
hie hjoed de kop te pakken,
kniep omheech, rûn as in trein,
dat Snits bleau achter Drachten plakken.
De skippers fan de frije dei
ha ’t yn Wâldsein wol witten:
twa kear skrept, in dreech kerwei…
wa woe sa’n hobby sjitte litte?