maart 16, 2018
Ut it skûtsje-argyf 2014
Se rûnen oan de bar foarby,
gjin sin noch oan in slok of hap,
it folk wie nei de striid op stap,
de earste skûtsjesilerij.
De jonges fan de kofjebar
en wat der oars te heljen foel,
ferruilen nei in skoft de stoel
foar ’t wetterspul, in koele kar.
Se seagen net hoe’t op ‘e Ie
de start krekt in parade wie
en hoe’t Langwar in foarsprong naam,
de SWH as twadde kaam.
De start fan Grou en Earnewâld
liet harren as in iisko kâld,
hoe’t Huzum as in hazze rûn,
hat har net foar it silen wûn.
Mar nei de skûtsjesilerij
wie ’t mei it spul ynienen ho,
se stielen earst noch gau de show,
doe rûn gjinien samar foarby.
maart 15, 2018
fan Johan Klombeck*
In hynder en in hûn,
mear dieren binne net te sjen
fanwege fûle kjeld,
mar sjoch… wat hat de winter jûn,
foaral oan al dy bern,
gjin âlder dy’t dan telt.
Om’t ljocht fan tsjuster wûn,
giet neat oan ’t wintersicht ferlern.
In keppel skiep en kij,
de dieren kin men amper sjen
troch ’t fallen fan de jûn,
de bosk skoot stadichoan foarby,
de fierte giet ferlern,
de hoeder ropt de hûn.
It docht him net mear nij,
dit is wat hy al jierren ken.
* Johan Klombeck (1815-1893)
Skilderij ‘Winterlânskip en hynder’
Skilderij ‘Simmerlânskip mei fee en hoeder’