maart 28, 2018
Ut it skûtsje-argyf 2015
In fok is meastal brún of ljocht
en hinget foar de mêst
om skraal te farren of mei faasje
foar de wyn, want silen is ús nocht,
ek yn de rêst
mei hiel de skippersstaasje.
In fok mei kleuren is unyk
en hinget foar de ear
fan skûtsjeskippers yn de prizen
fallen, koppen foar ’t publyk te kyk,
’t is kant en klear:
har stjer sil heger rize.
Dêr stiet de skilder* fan de fok
mei skippers foar de float
fan fjirtjin skûtsjes, fûl oan ’t knipen,
dûbelstaasje fan it heechste lok,
’t is board oan board,
’t ferskil leit yn de typen.
* Anne Tjerkstra
maart 27, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Een keizer staat voor ’t volk model
en ligt niet toe te kijken
hoe de gast zwemt in het bad
van honderdduizend rozenblaadjes
tot het overloopt door lijken.
Toch ligt het deze keizer wel
zijn lust te laten vieren,
vrouwen, maar ook mannen zat,
beschikkend over roze gaatjes,
macht weet ieder te versieren.
Hij is nog jong en in de bloei
van ’t blote lieve leven,
dus wie doet de keizer wat;
de vleiers zijn de beste maatjes…
rozenblaadjes kunnen kleven.
Zij zoeken om een reddingsboei,
maar kunnen die niet vinden;
ook de keizer krijgt een bad,
zijn lijk komt zonder mooie praatjes
in de stroom bij zijn beminden.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘De rozen van Heliogabalus’