april 18, 2018
fan Leonardo da Vinci*
It is wol wier wat Petrus sei,
dat Jezus ek in foarkar hie,
sa kriich ik njonken him in plak
oan tafel by it lêste miel,
it lêste, sa’t er blike liet,
wat net in fleurich boadskip wie,
it stelde ús net op ’t gemak.
Wol hie er útsjoen nei de dei
dat hy mei ús oan tafel siet
en letter yn Gods keninkryk,
teminsten ’t kaam sa op my oer,
sels Petrus reagearre net,
gjinien wit hoe’t dat letter giet…
is oan dy tafel elk gelyk?
It waard deastil doe’t Jezus sei
by ’t brekken fan it Peaskebrea
dat dit syn eigen lichem wie,
hy naam de beker mei syn bloed,
sa brocht hy dat as teken oer…
soe ’t miel dan tsjutte op syn dea?
Gjinien dy’t wat te sizzen hie.
Noch tryster waard foar ús de dei
doe’t Jezus spriek oer it ferried
troch ien fan ús, dy iet ek mei,
’t joech grutte opskuor, want wa wie ’t?
* Leonardo da Vinci (1452-1519)
Skilderij ‘It lêste nachtmiel’
april 18, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Geen sprake van omhoog te komen,
onderuit ging zij en lag
in ’t zicht van ieder boven haar,
de nacht ging over in de dag,
nog ijlden na de vlugge dromen.
Zij spraken van de goede goden,
las de één, de ander lag
geknield, ontstak het vuur voor haar,
waardoor zij in de toekomst zag
dat boven goden haar ontboden.
Hersteld beklom zij dertig treden,
maar geen sprake was er van
een god die neerzag op haar komst,
zij zond zichzelf en was van plan
om af te zien van daar beneden.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘De herstellende’
Schilderij ‘Een trap’