juni 1, 2018
fan ûnbekend*
Wurdt in jonkje grutbrocht
sûnder dat er dêrfan leart,
dan giet it letter grif ferkeard,
mar dêr is net oer neitocht.
’t Jonkje waard gau grutter
mei in sterke lea en geast
en wie yn alles ’t leafste earst,
fan reedner oant tûk skutter.
Sprekken koe hy leare
fan syn master Sokrates,
mar gjin fertuten hie dy les
doe’t hy ek learde bearen.
Tsjin syn frou mar raze,
skuorre oan har skoander hier,
de sturt derôf fan ’t earme dier,
de wreedste fan de bazen.
Ut Atene farre,
want der drige in proses,
fergetten wie doe Sokrates,
mar Sparta hat him sparre.
Faak noch hat er fochten,
mar net foar deselde stêd,
yntriges makken striders sêd,
in moard hat him berjochte.
* Buste fan Alkibiades
mei 31, 2018
fan Marc Chagall*
Noch bloeie blommen yn de faas,
read fan in freugdefolle dei
om nea wer te ferjitten,
mar de loft fiert graute mei
en yn de fierte klinkt geraas.
Sy hat har deljûn op it kleed
en hat fan dei noch graute weet.
Doe bloeide oeral ’t libben op,
heechsimmer wie it moannen lang
sa tusken kjeld en hjitte,
mar de graute makket bang
en yn de fierte klinkt gerop.
Sy sakket yn de djipte wei
en swevend dreamt sy fan de draai.
De blommen trilje fan de kjeld,
want snijend raast de noardewyn
en draait dan nei it westen:
djipgeand slacht de krisis yn,
sy wachtet neaken op ’t geweld.
* Marc Chagall (1887-1985)
Skilderij ‘Neaken boppe Witebsk’