mei 8, 2018
van Son Chin-chi’ol*
Hij heeft het warm ondanks de vorst
en sneeuw die op zijn laarzen zit
getuige ’t lachende gezicht,
hij heeft net nog gezegd: ‘Ik ga
ervoor, mijn vlieger is sneeuwwit,
hoog leve Noord-Korea!’
Hij heeft de klos vast in zijn hand
en laat zijn witte tanden zien,
nu nog op spel en sport gericht,
hij roept het lachend uit: ‘Ik sta
nu nog en tel al vast tot tien
voor ’t nieuwe land Korea!’
Hij laat zijn vlieger nog niet los,
die is veel meer dan enkel ding,
zo tegen ’t blauw een stralend licht
met vlag en al, want volgens pa
gaat alles om hereniging
van Noord- en Zuid-Korea.
* Son Chin-chi’ol (2002)
Schilderij ‘Herenigingsvlieger’
uit de collectie van Ronald de Groen
mei 7, 2018
De Drait klinkt oars
as Willem-Alexander,
de boarger is gjin prins…
it platte hat gjin skerpe noas.
Mei tweintich kin
de boarger him wol rêde,
fart frij oer mannich grins,
syn fleurich sin ken gjin ferrin.
Mei read-wyt-blau
wol hy wol prinslik flagje,
hoewol’t er hat ien winsk:
far wol foar minsken yn it nau.
Far dus as him
frij oer de Fryske marren,
dan fielt it oan as lins…
’t Wilhelmus klinkt as mei ien stim.
