mei 21, 2018
De sinne kroep krekt út ’e dize
wei, besocht it wetter kleur te jaan
en ’t fearrekleed te drûgjen,
it wie mei moarnsmist min te dwaan.
Ik rûn derlâns en seach him sitten,
majesteitlik op syn wettertroan,
bekend, ek frjemd fan bûgjen,
hy seach my net, mar ek net oan.
Hy hat grif fan dy bank dêr witten,
seach dy fêst net sitten wêr’t er stie,
hy stie der sels fier boppe,
sloech yn de wyn de minskerie.
Mar ik bin nei de bank ta setten,
joech my del om nei de foarst te sjen,
de troan wie leech… ik roppe…
myn lûd gie yn de wyn ferlern.
mei 20, 2018
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Alfons, al kening fan de berte ôf,
koe net allinnich troch de tiid:
syn mem wie regintes
oant hy as foarst him jilde liet,
syn twadde opsje wie in frou.
Syn earste leafde heakke daliks ôf,
de twadde wie Victoria;
syn mem lies him de les,
moast neat fan lege adel ha,
it stiek yn Spanje nochal nau.
Alfons, no wiere kening op ’e troan,
woe net allinnich troch de tiid,
dus mei Victoria,
de mem wie wyt fan haat en niid,
it folksprotest wie tsjin har soan.
It brulloftspear ried troch in drok Madrid
doe’t Mattias stiek oan de bom
en smiet dy nei har ta;
der kamen tritich minsken om…
it pear tocht faak noch oan dy rit.
* Foto ‘Foar de oanslach’
** Foto ‘Nei de oanslach’