mei 29, 2018
van Isaak Izrailevitsj Brodskij*
Men vindt zichzelf vast wel terug
op ’tProspektplein in Leningrad,
zo helder is het beeld
van omkeer naar een glorietijd,
waarvoor dan geldt de wijze raad:
de welvaart wordt gedeeld.
Men ziet elkaar nu op de rug,
terwijl het rood de lengte kleurt,
een stroom van bruisend bloed;
de wond, geheeld na felle strijd,
toont altijd nog wat is gebeurd,
de toekomst maakt het goed.
Het rode lied golft naar de brug,
die nodigt tot de oversteek
naar ’t glorieuze rijk,
waar ’t kapitaal na ’t strijdperk lijdt,
de kerkvorst wordt voorgoed een leek,
de ruggen zijn gelijk.
* Isaak Izrailevitsj Brodskij (1884-1939)
Schilderij ‘Demonstratie’
mei 28, 2018
Hoe lang kin men it rjochtop hâlde?
Faaks wol hûndert jier,
teminsten as de rêch it rêdt
om net te bûgen foar de âlde
dei, it libben sêd.
Mar beart de stoarm troch lette blêden,
hâldt de stam yn ’t spier,
dan kreaket hiel it bonkerak
en is it libben net te rêden,
klinkt ferskuorrend… krak.
Hoe lang sil ’t leuninghout it hâlde?
Wurdt de ferve skier,
dan is ’t in spul fan waar en wyn,
’t giet djipper as mar licht ferkâlden,
’t hâldt fernijing yn.
