juli 3, 2018
van Ivan Semenovitsj Koelikov*
Het zal je zeker niet verbazen
dat hier nu een sportvrouw zit,
hoewel het tegen mijn gewoonte is
om urenlang te zitten,
in beweging ligt me goed…
’t bestaan is anders dan zwart-wit.
De toekomst neemt me niet te grazen,
daarvoor draag ik ook het rood,
het teken van de ware communist
om voorwaarts te bewegen,
stromen laten wij het bloed…
de bal ligt stevig op mijn schoot.
Ik wil me niet tot sport beperken,
werk ook voor de Komsomol,
omdat de jeugd voor ’t land de toekomst is;
de staat ziet ons wel zitten,
in beweging doet het goed…
’k beleef met sport de meeste lol.
* Ivan Semenovitsj Koelikov (1875-1941)
Schilderij ‘De sportvrouw’
juli 2, 2018
Unnedich al dy buorden
op de iere sneintemoarn
as ’t deistich folk him nochris omdraait,
der komt gjin harsens oan.
Men hoecht ek net te tinken,
dreamen rize samar op
en draaie as op de rotonde,
gjin minske ropt fan stop.
De draaier krijt gjin winken
as de sinne strieljend riist,
begjint foarfêst oan syn rotonde…
ha buorden ’t paad wol wiisd?
Sjoch, dreamers ûnder fodden,
’t universum groetet read
en sil in ivichheid noch draaie,
jim ha in dream fan neat.
