juli 7, 2018
fan ûnbekend*
It is wol wier, ja, wrachtich wier,
ik ha it mei myn eigen eagen sjoen,
it grêf is leech,
de froulju fûnen ’t sa al ier.
Se kamen by ús mei ’t berjocht
fan ’t lege grêf, ien hie sels Jezus sjoen,
healwizepraat
fansels, sa waard oer sok nijs tocht.
Ik sei ’t lûdop, gie doe oerein,
it âlde aard hie my dat seintsje jûn,
dus rap paraat,
ik bin it paad nei ’t grêf ynslein.
En wrachtich wier, it wie wol sa,
de froulju ha ik alle eare jûn,
ik hâld har heech
en Jezus… komt Hy nei ús ta?
Yllustraasje ‘It lege grêf’
juli 6, 2018
fan Jacques-Louis David*
Antiochus wie in jongeman,
fereale op syn styfmem Stratonike,
frou fan foarst Seleukos;
hy koe net ite, wie der stikken fan,
ien koe him helpe, sa die bliken.
Dokters sjogge faak ek yn it hert,
dy fan Seleukos hie de diagnoaze
fêststeld, fong de kening
mei ’t foarbyld fan de doktersfrou yn ’t net,
doe kriich de keningssoan de roazen.
Foarst Seleukos moast syn frou wol jaan
as medisyn oan sike Antiochus;
styfmem Stratonike
koe min oan sa’n ferhâlding noch wat dwaan,
it lei gefoelich, wie net logysk.
* Jacques-Louis David (1748-1825)
Skilderij ‘Antiochus en Stratonike’