juni 24, 2018
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Ferbjustering want San Francisco
like harren stêd net mear,
se wiene út ’e sliep wei skodde,
dûbel seagen se de ommekear.
De ierdebrek fan San Andreas
wisten stedsjers amper fan,
dy lei foar har gefoel bedobbe,
boppe wie foar Jan en alleman.
It skodde op ’e skaal fan Richter
heger as it sifer acht,
de himel hat de ramp net stoppe,
liet dy deis de djipte oan de macht.
De stêd feroare yn in púnheap,
heechop lôge oeral fjoer,
dat wat de stedsjers dreech bebodde
hiene, gie yn reek en jiske oer.
Om’t muorren op ’e strjitte leine,
griepen plonderers rap ta,
de kûgel hat de misdie stoppe,
trof, sa’t letter sein waard, inkeld twa.
It leger rûn troch San Francisco,
helpers stiene foar elk klear,
de deaden koe gjinien beroppe,
nettsjinsteande dat kaam wer de kear.
* Foto ‘Nei de ramp sjen’
** Foto ‘Nei de ierdskodding’
juni 23, 2018
fan Pieter lastman
As offisier hie ik de lieding,
soarge dus dat alles goed ferrûn
mei balken, spikers en de hammer,
trije krusen stieken yn de grûn,
op ôfstân mei de krekte sprieding.
Neat mei der einliks tuskenkomme,
tafal slútst as offisier dus út,
ik bin noch nea yn ’t amt beskamme,
nim korrekt op tiid in goed beslút…
slaan foar mysels net op ’e tromme.
Nei hjoed alhiel net, midden op ’e
dei hie ik it net mear yn de hân,
it fielde lykas wie ’k ferlamme,
want de neare nacht loek oer it lân,
fan boppen hearde ik him roppen:
‘Heit, myn geast betrou ik yn Jo hannen!’
Ik fielde my foar ’t earst beskamme.
* Pieter Lastman (1583-1633)
Skilderij ‘De krusiging’