juni 26, 2018
van Pavel Nikolaevitsj Filonov*
Hij was maar klein voor zijn gevoel
en opgedeeld in kleinigheden,
waarvan de grootste was de kolchoz:
boer in een totaalsysteem,
dus was hij niet tevreden.
Hij had totaal geen eigen doel,
maar werd geleid door ’t hoge streven
van kwantiteit tot in de kosmos:
astronaut in een systeem,
luchtledigheid als leven.
Hij snakte naar een vol bestaan
van vrijheid met een eigen leger
van dieren tussen loof- en naaldbos:
lucht voor hem op ’t boerenheem,
’t gevoel van diep integer.
* Pavel Nikolaevitsj Filonov (1883-1941)
Schilderij ‘Kolchozenboer’
juni 25, 2018
Under ’t rinnen hie ’k him heard,
in rop dy’t skriemend oerkaam,
mar sjen koe ik him net,
syn lûd skeat út it lange gers,
sels bleau er op it mêd…
fan fûgellûden by de les.
Jong hie hy it roppen leard,
want letter die ’t fertuten
as hollen op ’e dyk
de hichte sochten om te sjen
nei ’t lange gers, wat neat
te krijen hie mei wylpebern.
Stilsteand waard ik him gewaar,
de kromme snaffel iepen,
in needrop oan syn frou,
dy’t op tsien meter fan him stie,
ferstive troch ’t gefaar
dat ik foar ’t spantsje wylpen wie.
