juli 8, 2018
fan Henri Matisse*
Weevje kleuren troch it libben,
streekje dy ek op it doek
lykas se binne, yn it neaken,
wat net strykt mei it gebrûk
fan op blau wetter falle drippen.
Lit Matisse fleurich streekje,
as er sin hat ek mar wyld,
de wylden binne him ta beaken,
hy foldocht net oan it byld
fan blau is ’t wetter fan it beekje.
Skilder fan metamorfoaze,
weevje ôf mei de krityk
oer blauwe dame yn it neaken,
want gjin foarm komt oer as bryk,
’t model hat in klassike poaze.
* Henri Matisse (1869-1954)
Skilderij ‘Blau neaken’
juli 7, 2018
fan ûnbekend*
It is wol wier, ja, wrachtich wier,
ik ha it mei myn eigen eagen sjoen,
it grêf is leech,
de froulju fûnen ’t sa al ier.
Se kamen by ús mei ’t berjocht
fan ’t lege grêf, ien hie sels Jezus sjoen,
healwizepraat
fansels, sa waard oer sok nijs tocht.
Ik sei ’t lûdop, gie doe oerein,
it âlde aard hie my dat seintsje jûn,
dus rap paraat,
ik bin it paad nei ’t grêf ynslein.
En wrachtich wier, it wie wol sa,
de froulju ha ik alle eare jûn,
ik hâld har heech
en Jezus… komt Hy nei ús ta?
Yllustraasje ‘It lege grêf’