juli 10, 2018
van Kazimir Severinovitsj Malevitsj*
Natuurlijk werd hij afgebeeld
als Drager van de Rode Vlag,
die eer was hem bewezen
voor eendracht in het stalen werk,
een voorbeeld dat er wezen mag.
Zijn blik is als een stalen priem,
die scherp door huid en haren boort,
zelf heeft hij niets te vrezen
van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat,
omdat hij als de hoogste scoort.
Zijn snor is vol, ook scherp gepunt
en wijst beslist twee kanten uit
om rechts en links te wezen;
in staalwerk is hij dubbel sterk,
komt in een handomdraai vooruit.
Zo kijkt hij voorwaarts uit het beeld
als Drager van de Rode Vlag,
omdat hij heeft bewezen
zich druk te maken, zijn gelaat
komt als voorbeeldig voor de dag.
* Kazimir Severinovitsj Malevitsj (1879-1935)
Schilderij ‘Portret van een arbeider/ Zjarnovskij
Drager van de Rode Vlag, 1932-1933’
juli 9, 2018
It wie net mear te hâlden,
op ’en doer bleau hy net stean
yn waar en wyn, lit stean in stoarm,
dy’t bearde troch de folle krún,
it wie ek al in âlde.
Hy hie in plak oan ’t wetter,
mei syn woartels hold er fêst
oan ’t âlde, djipte wie de noarm,
hy hold net fan in sljochte tún,
syn eigen plak wie better.
Hoewol’t de stoarm him brutsen
hie, woe hy noch lang net dea,
hold fol, allinnich foar de foarm,
hy kriich fan ’t waar in lêste trún,
de ein hat him rap lutsen.
Hy koe it net mear hysje,
frege om in iere dea,
wat seagjend honorearre waard;
in stamdiel stiet as monumint,
wa wit wurdt soks tradysje.
