juli 12, 2018
fan Claude Joseph Vernet*
Myn God, ha sy dit no fertsjinne?
Har skip is op ’e rotsen slein
en is yn stikken brutsen…
is it har fertsjinne lean?
Sy gûlt, de hannen oan de holle
yn wanhoop om de neare ein
fan ’t skip en wa’t noch lutsen
binne, manlju sûnder klean.
Myn God, hoe soe dit fierder rinne
mei wa’t sels net mear rinne kin?
Straf net fanwege sûnden…
Heare God, wer ien yn need!
Sy gûlt, it wurdt har fierste folle,
it twadde kin der ek net tsjin
en sil ’t net rêde sûnder
help, want oars slacht ta mear leed.
Godtank, Jo komme mei de sinne
en slaan de wolken útinoar,
’k bin tsjûge fan in wûnder,
dus dat skip sil net fergean.
* Claude Joseph Vernet (1714-1789)
Skilderij ‘De skipbrek’
juli 11, 2018
fan James Tissot*
Broer Petrus wie der al mei kommen:
‘Jezus libbet, want it grêf is leech!’
It kaam frjemd op ús oer,
hy ropt wol faker wat by leech en heech,
mar doe, elk wie ferstomme…
… oer wa’t wy yn ús midden seagen:
Jezus, mar de doar wie wol op slot,
gjinien wist hoe’t dat koe,
it skeat earst troch my hinne: in komplot
om ús derút te reagjen.
Mar nee, wy seagen ’t oan syn side,
ek syn hannen sieten groeden yn,
it wie him, ‘t koe net oars;
doe blaasde hy op ús, de geast as wyn
soe ús wol fierder liede.
’t Wie Petrus oan te sjen, tefreden
wie er, grutsk sels op syn boaderol,
sa koene wy him wer;
wylst elkenien wie fan it barren fol,
joech Jezus ús syn frede.
* James Tissot (1836-1902)
Skilderij ‘De ferskining fan Jezus’