juli 18, 2018
fan Caravaggio*
Jawis, wy wiene ûnferstannen,
sa’t Jezus ús op wei ferwiet,
blyn en delslein troch syn krusiging,
omdat hy ús allinnich liet,
gjin iepening mear nei de takomst ta,
sa rûnen wy mei lege hannen.
Ynienen waarden wy ynhelle
troch ien dy’t harke nei ’t ferhaal
dat , sa’t bliken die, gie oer himsels;
dêrnei spriek hy yn kleare taal
ús ta oer wat der stie yn de Toara,
’t gie oer himsels, hy soe ’t fertelle…
… net daliks, letter ûnder iten,
doe’t hy by ús de bôle briek,
sa’t er earder ek wol die, in flits
dy’t ús djip yn de eagen stiek,
in teken sûnder wurden nei ús ta…
wy ha ússels wol wat ferwiten.
* Caravaggio (1571-1610)
Skilderij ‘Nachtmiel te Emmaüs’
juli 17, 2018
van Ivan Georgievitsj Drozdov*
De natie was in goede staat
met uitgestrekte wouden,
schenkers van het harde hout,
geveld, bewerkt, vervoerd door handen
die blindelings de staat vertrouwden.
Zij hadden bij de arbeid baat
vanwege lege magen
thuis, die vroegen als vanouds
om stof die voor het werk kon branden,
maar niet het hout, dat lag in lagen.
Het hout was op de juiste maat
gebracht, zoals de mensen;
met het ideaal vertrouwd,
verbond elk zich met hart en handen…
de staat kon zich niets beters wensen.
* Ivan Georgievitsj Drozdov (1880-1939)
Schilderij ‘De haven van Leningrad’