juli 27, 2018
fan Cornelis de Vos*
Apollo, soan fan Zeus en Leto,
twalingbroer fan Artemis,
waard yn ien jier al folwoeksen;
fan syn krêften wie er wis,
hearde daliks by de tûksten.
Apollo syn ferbliuw wie Delphy,
Gaia har orakelplak,
dêr’t ferskate wurden klonken
tusken beide, sterk en swak,
flamjend en oars net as fonken.
Apollo, god fan pylk-en-bôge,
dy’t it slangebist fersloech
om yn Delphy te ferkearen,
troch geweld mem Leto joech
nei ’t ûntearjen wer de eare.
Apollo boude Trojes muorren,
sloech de stêd fûl mei de pest,
stjoerde dy ek nei de Griken,
sadat oerbleau mar in rest,
oeral leine fijâns liken.
Apollo, god fan kleare keunsten,
spile op ’e fluit en lier,
wie besibbe oan de sinne,
skonk de ierde ljochte sier,
rûn der sels as moaiste hinne.
* Cornelis de Vos (1584-1651)
Skilderij ‘Apollo en de Python’
juli 26, 2018
fan Max Liebermann*
De jûntiid kleuret al de loft,
dochs bliuwt er efkes stean
en skôget oer it hjerstich gea,
sa hâldt er efkes skoft.
Yn ’t skoft dronk hy it kantsje leech,
behimmele syn brea,
moast doe wer oan de skeppe stean,
sa troch de dei wie dreech.
De rêch hat it net langer swier,
wol is de skonk him stiif
troch hieltyd traapje yn de grûn,
hy kaam hjoed nochal fier.
Sa skôget er de dei bylâns
en nei de moaie jûn,
hy fielt him thús, dit is syn gea,
it jout syn libben glâns.
De fierte ropt him nei it miel
fan beannen mei bret spek,
de rook fan ’t wiif en syn geriif
wurdt ûnderweis syn diel.
* Max Liebermann (1847-1935)
Skilderij ‘De thúskomst op it plattelân’