augustus 4, 2018
Sy sylde foar de oaren út
ticht by de reiden lâns
om sjen te litten dat se âlder wie
as alle oare skippen,
de houten Aebelina,
dochs makke se gjin kâns.
Acht sylden sa De Tynje yn,
de tugen yninoar
om sjen te litten wa’t de sterkste wie,
it skom dik op ’e lippen,
it stiel koe wol de klappen ha,
de kâns kaam nei de kar.
Ien skûtsje kaam der neilskerp út,
de liuw rûn yn balâns,
liet oan it folk sjen wa’t de rapste wie,
gjinien koe oan him tippe,
de flaggen klapperen him ta:
‘Do rinst as wiest yn trâns!’
augustus 3, 2018
fan ûnbekend*
Wol harkje nei in Appolonios:
‘Ik ha wat mei Pythagoras,
dy’t neitocht oer ferhâldings
en sa it krekte ynsjoch kriich,
dus wat bestiet, rint yn de pas.
Sa rûn, al tinkend, Appolonios
troch hiel it doe bekend gebiet;
as sjenner fan ferhâldings
seach hy de frede nei de kriich
en brocht de sinnegod syn liet.
Hy waard beskôge as in konkurrint
fan Kristus, om’t er wûnders die
en ek ien god fereare;
de siken brocht er yn de pas
fan sûnen, wat bysûnder wie.
Mar foar de keizer koe it sûnder dy
sabeare Kristus yn syn ryk:
de keizer kriich de eare!
De filosoof rûn út ’e pas
fan ’t goadedom en waard ta lyk.
* Byld fan Appolonios