augustus 15, 2018
fan Hendrick Bloemaert*
As froulju hearre wy derby
en fierden mei it Wikefeest,
de earste fruchten fan it lân,
mar hjoed, ik kin der noch net by,
it wie as krigen wy de geast.
Wy wiene op itselde plak,
ynienen hearden wy in lûd
dat wiisde op in sterke wyn,
hoewol’t wy sieten ûnderdak…
der wie gjin sprake fan yn noed.
It kaam noch frjemder op ús oer:
in fjoer en flammen dêrút wei,
op elkenien ferskynde ien;
wy wiene rekke troch it fjoer,
it wiisde ús in nije wei.
Wy praten frjemd en troch elkoar
as brûkte elk in oare taal,
doe hearden wy: ‘It is de Geast
foar jimme, mar ek foar de oar!’
It wiisde op in âld ferhaal.
* Hendrick Bloemaert (1601/1602-1672)
Skilderij ‘It delkommen fan de Hillige Geast’
augustus 14, 2018
Kleurige takomst
Men kin it libben swart-wyt sjen,
foar harren is it hjoed noch grien,
de takomst laket jonges ta
dy’t skipper wurde wolle,
pearse weagen, blau de loft;
sy ha dêr net sa lang mear stien,
har slepe litte woene se net ha.
In sleepstart op ’e ynheldei
soe earlik wêze, lykwicht jaan
oan Earnewâld, start fan de wâl,
mar soe de wyn dat wolle?
Heech de weagen, wyld de loft,
dus wie it slepend net te dwaan,
it like mei in frije start ek mâl.
De jonges wiene fierder rûn
en op ’e skeante sitten gien
mei útsicht oer de hiele mar,
dêr’t skûtsjes fierder wiene
as de weagen, pears en wyt,
dy’t rôlen nei it ploechje grien…
wat sy foar eagen hiene boeide har.
