augustus 30, 2018
fan Ids Wiersma*
Och Heare, hoe’t dit kin,
it giet der mâl om ta,
dat kin in bern sels sjen…
sjoch no dy stumper gûlen,
soks wol men sa net ha,
elk rekket op ’e doele.
Och mins, brûk jo ferstân,
it fjoer krijt syn gerak,
sa giet it by in brân,
men heart de flammen gûlen,
jou stumpers ûnderdak,
gerak foar yn de mûle.
Dochs hat de Heare ’t fjoer
net sûnder reden stjoerd,
it kwea kin Hy net oer,
wa’t bidt, mei by him skûlje,
wy steane hjir wol goed,
wat wit, wie dêr rebûlje.
* Ids Wiersma (1878-1965)
Skilderij ‘Brân’
augustus 29, 2018
fan Albrecht Dürer*
Dûnse ha ik, troch de poarte,
bliid lykas in bern,
om’t ik troch alles hinne wie,
elk koe it oan my sjen.
Jierren lei ik as ferlamme
keardel foar it each
fan elk dy’t nei de timpel gie,
al bliid dat ien my seach.
Faakris fielde ’k my beskamme
om myn lege hân,
omdat ik noait in folle hie,
want neat brocht ik ta stân.
Mar dat diene wol twa mannen,
samar wie ’k oerein,
in wûnder dat ’k op fuotten stie,
want jierren hie ik lein.
Withoefolle grutte eagen
fan ferwûndering
waard ik gewaar om wat ik die…
gjinien seach my as ding.
* Albrecht Dürer (1471-1528)
Yllustraasje ‘Petrus en Jehannes
litte in lamme man wer rinne’