oktober 1, 2018
Hoe koe ik witte wat se seine,
sa tegearre op it stek,
ik hie net om my hinne sjoen,
waard gau al dat gewaar
wêr’t sy ek acht op sleine.
Ik seach ’t ynienen deastil sitten,
eagen ticht, dat wie ’t, ferrek,
dy swarten hiene ’t al lang sjoen,
dus rûn it grut gefaar,
noch sûnder it te witten.
Ik hearde yn de fierte gakjen,
sa’t in âlder roppe kin
as sy ien fan de berntsjes mist,
de swarten fleagen op
om daliks wer te sakjen…
… om’t ik it pykje wekker makke,
myn gewisse bleau dus skjin
troch ’t yngean tsjin de swarte list;
de âlder heinde ’t op,
hat fierder net mear gakke.
september 30, 2018
fan ûnbekend*
Wa’t wêze wol lykas Napoleon,
giet yn ferbylding boppe oaren út
en lit syn krêften jilde,
mar hoe rint it yn de maraton?
Dorando Pietri gie fol moed fan start
yn Londen – twa jier earder foel er út -,
mar sjoch hoe’t hy him tilde
boppe oaren út, noch mear as dat.
Olympysk held, it rûn der grif op út,
teminsten as men nei syn rinnen seach,
op healwei noch sa linich,
mar hoe like dat by einbeslút?
Dorando Pietri kaam der slepend oan,
’t jûchhei fan it publyk rûn weach nei weach
as wie it nochal winich,
mar Dorando foel skril út ’e toan.
De rinner koe net op ’e fuotten stean,
waard troch officials nei de finish brocht,
wat hie wol wat fan tillen…
sûnder eare koe Dorando gean.
* Foto ‘Finish fan Dorando Pietri’