oktober 5, 2018
fan Friedrich Gunkel*
Doe’t Germanen Rome rekken,
bloeiden troch de tiid ek myten op
op grûn fan ’t Teutoboargerwâld,
fier rikte de oerwinningsrop…
mar de krânse fan Arminius soe brekke.
Tusken Rome en Germanen:
mei Arminius gie ’t op en del
oant Rome taaste oan syn wrâld
fan Teutoboarger, fûl en skel
klonk it roppen: ‘Harren macht sil troch ús tane!’
Tane soe troch strideraasje
eigen rom, Arminius ferlear
de frou dy’t him de krânse joech,
as Teutoboarger ek de ear…
fan Tibearius, de keizer,kriich er graasje.
Striid hat laat ta mear as myte,
want de held syn dea wie stjerrend wier,
in delslach yn syn eigen krite.
* Friedrich Gunkel (1819-1876)
Skilderij ‘Hermannsschlacht’
oktober 4, 2018
fan James Ensor*
De manlju oan de muorre skreauwe
mei de dolk en feger út ’e list:
stek en slaan him stjerrend…dea!
De bisten yn de hoeke gûle:
wa’t de slach of stek no mist,
dy spuit en spuitet bloed,
giet nei it likegea.
De manlju dy’t yn fjochtsjen leauwe,
knipe, klauwe, hymje, gjin gesicht
hoe’t de eagen flitse as
de wjerljocht foar de tongerklappen
op ’e noas, dy rekket ticht
en spuitet strielen bloed,
’t streamt oer de reade jas.
Twa fjochtsje dan noch om de iene,
spuitsje elk de reade noch wat yn
foar it libben of de dea;
’t is stjerrend wier, de bisten gûle,
nee, it is op ’t hôf de wyn:
de reade leit foargoed
as lyk yn ’t swarte gea.
* James Ensor (1860-1949)
Skilderij ‘It gefjocht’
Tekening ‘Dea en dokter by in grêf’