oktober 9, 2018
van Fritz von Uhde*
Het was een mooie zomerdag,
die ’t zonlicht kleurde geel en groen
en zinderde van hoop,
zoals zij hem het liefste zag,
het was vandaag als toen.
Het water stond hoog in de sloot,
de gieters konden er wel bij,
het was vandaag haar loop,
niet slechts omdat zij sierlijk goot,
want met de hark liep hij.
De sloot was breder dan zij dacht,
hij had niet veel te koop.
Het water drupte in haar hand,
terwijl zij nog het liefste zag
dat hij meteen verzoop,
zij was door woede overmand,
omdat het aan hem lag.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘In de morgen’
Schilderij ‘Verlaten’
oktober 8, 2018
Gjin skipper lit in oerke farre,
al by tsjuster stekt er fan de wâl
mei ’t rom fol fracht it noarden yn,
wa’t fart, kin barre.
Twa skippers kinne ’t hjoed net litte
gong te meitsjen op de Snitser mar
noch foar ’t de sinne folop skynt,
wa’t fart, wol mjitte…
… de tiid om oer de mar te kommen,
’t libben fan de skipper is in race,
dy’t him om elke finger wynt,
sels om de tomme…
… in tou om him foarút te lûken
troch de jierren, ek al giet it mâl:
mei ’t rom fol fracht de djipte yn,
dan hat it stûke.
Om tuskentroch wat te ûntspannen,
ki n de skipper glide bûten ’t far,
in solo-race dy’t him net bynt
oan beide hannen.