oktober 25, 2018
fan Hendrik Jan Wolter*
fan Willem Witsen**
No lizze se noch oan de kaai
en baaie yn de middeissinne
tusken skitterjende tinten;
de fleur deryn, want dy moat mei
om fan en út ’e see te winnen.
Wannear’t de jûn komt mei it read,
begjint it lûken oan de touwen,
falt de wyn oan op ’e seilen
en sylt de waarmte mei foar neat,
dat opstrûpt binne noch de mouwen.
De hannen smite, lûke net
foar neat, de winst is al te peilen.
Stiif leit er wiken tsjin de kaai,
it wyt op ’t skimerswarte wetter
seit wat fan de lette winter;
in twirke fiert de reek en teiwaar mei,
de tinten komme folle letter.
* Hendrik Jan Wolter (1873-1952)
Skilderij ‘De haven fan Polperro’
** Willem Witsen (1860-1923)
Skilderij ‘De âlde Skâns te Amsterdam’
oktober 24, 2018
fan Anthony van Dyck*
Al acht jier hie ’k net bûten west,
foar my gjin waarmte fan de sinne,
nacht en dei lei ik op bêd,
ik koe alhiel net rinne.
Myn namme hat wol bûten west,
klonk troch in oar, grif út begrutsjen;
om’t iksels noch binnen wie,
die hy foar my in wurdsje.
Wylst ik mismoedich dêr sa lei,
seach ’k immen op myn bêd ôf kommen;
Petrus, sa’t syn namme wie,
hat myn bestean ferromme.
Ik koe wer stean, nei bûten gean
en oeren rinne, wylst de sinne
strieljend oan de himel stie,
sa fielde ’t ek fan binnen.
* Anthony van Dyck (1599-1641)
Skilderij ‘Petrus’