oktober 29, 2018
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Fleane tusken wolk en weagen
as in miuw dy’t sweve kin
fan ’t iene nei it oare lân,
dat hat de frije geast foar eagen.
Geast dy’t jong al sjocht nei wolken,
fantasearjend as in bern,
dat mei de miuw fljocht oer it strân,
gjin weet hat fan it lot fan folken.
Blériot liet ier al witte
dat er heger fleane woe
as miuwen boppe ’t fêstelân,
hy koe de sturt en wjukken mjitte…
… yn ferhâlding mei it bliuwen
yn de loft, wat barre soe,
iendekkers kamen út syn hân
mei wjukken op en del as miuwen.
Tusken wolk en weagen woed er
fleane oer in breed Kanaal,
wat slagge yn in moaie tiid:
foarútgong en in goed healoere.
Blériot soe fierder bouwe,
inkeld noch op grutte skaal,
ek fleanmasines foar de striid,
gâns folken rekken yn de rouwe.
* Foto ‘Louis Blériot’
** Foto ‘Earste flecht oer It Kanaal’
oktober 28, 2018
Jawis, dêr hast him wer
as hat er him yn tiid fersind,
beskamsum hâldt er him noch yn,
bliid dat er him ferskûlje kin,
ús haadljocht, grutter is gjin stjer.
De ierdbewenners, net
yn byld, de beide eagen ticht,
sy hâlde har keunstmjittich blyn
en misse it ferkleurjend sicht,
sy miene harren klok is wet.
Do grutte stjer, kom op
en kom der strieljend achterwei,
de ierdske klok is inkeld skyn,
do ropst de wolken ta: ‘De dei
brekt oan, wa’t sliept, dreamt oer in strop!’