oktober 31, 2018
fan ûnbekend*
Trije manlju ha ’k nei Joppe stjoerd
om Petrus op te heljen,
net op eigen manneboet,
ik kriich in oprop fan in ingel.
Frjemd, ik hie noch nea fan Petrus heard…
soe ien my ek fertelle
hoe’t er him yn ’t libben rêdt?
Gjin mins, dat die sels net de ingel.
As Romeinsk kaptein rêd ik my wol,
teminsten mei de sinten,
ik gean troch foar ien dy’t gol
is foar de minsken yn de knipe.
Mar de ingel kaam my op it moed…
ik freegje dochs gjin rinte?
’t Giet nei joadske noarmen goed,
’k wurd lang al troch dat leauwe stipe.
’t Wie dus net op eigen manneboet,
it lei him oan de ingel.
* Yllustraasje ‘De ferskining fan in ingel oan Cornelius’
Ut it Bibelsk Printeboek
oktober 30, 2018
van Maurits Cornelis Escher*
Hij heeft de snaren juist gespannen,
zit centraal nu op zijn plek,
naakt als Adam in het paradijs,
nog hoger… als een zwarte god,
die uitsteekt handen, knie en nek
al mediterend over plannen.
Met beide ogen licht gesloten
ziet hij voor zich de gitaar,
hoort als Eva tonen, dan een wijs,
die oproept om te doen als God:
te scheppen licht en zwart en zwaar,
van snavel, kop tot platte poten.
Hij schept, de ene kan niet zonder
anderen, een vol geheel,
lopend, vliegend, zwemmend, eigenwijs
is er niet bij, eenzelfde lot
treft ieder als een onderdeel…
de schepper ziet het als een wonder.
* Maurits Cornelis Escher (1898-1972)
Litho ‘Mosaic II’