december 18, 2018
van Fritz von Uhde*
Het is haar werk: eraf die schil,
zo maakt ze alle dertien bloot,
terwijl de kauw het laat bij kijken;
is zij klaar, dan vliegt hij weg,
wat zij ook wel eens wil.
Haar droom begon zo mooi: vannacht
kreeg zij twee vleugels in haar schoot
in plaats van al die vieze schillen,
’t kauwtje raakte aan de leg,
wat dertien piepers bracht.
Toen raakte zij van streek: van schoot
naar schouders, maar toch vleugellam
zat zij wel dertien uur te willen,
maar zij had voortdurend pech:
de kauw bracht piepers groot.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Meisje dat aardappels schilt’
Schilderij ‘Meisje op de trap’
december 17, 2018
’t Rûn lichter as earjuster
mei it swarte asfalt ûnder skuon
dy’t elke dei itselde fiele,
dochs wie ’t fan ’e moarn roettsjuster.
De wei waard wiisd troch ljochten
dy’t wat hiene fan in loftballon,
mar wat de kâlde kop besiele,
wiene spoaren, hjoed strielrjochte.
De stappen lieten spoaren
achter, oars as fan in rubberbân,
sa kaam der in ferskaat oan stilen,
wat de eachopslach bekoare.
Mar dochs… ’t hie wachtsje moatten,
want it keunstwurk rûn wat út ’e hân,
mei kryst hie it de haadrol spile…
dêrmei hiene bern ek boarte.